1 دسامبر 2023 - یک متاآنالیز و بررسی سیستماتیک اخیر نشان داد که استفاده از مهارکننده های کوترانسپورتر 2 سدیم-گلوکز (SGLT2) به طور قابل توجهی سطوح بیومارکر پیش التهابی اینترلوکین-6 (IL-6) را کاهش می دهد، همراه با کاهش HbA1c به عنوان تنها نشانگری که بر چنین کاهشی تأثیر می گذارد.

بر اساس این مطالعه، اثر ضد التهابی مهارکننده‌های SGLT2 از استفاده ی گسترده‌تر از آنها برای رسیدگی به عوارض دیابت مرتبط با پاسخ‌های التهابی پشتیبانی می‌کند. یافته‌های این تحقیق به صورت آنلاین در BMC Endocrine Disorders در 24 نوامبر 2023 منتشر شد.

مطالعات قبلی نقش مهم التهاب مزمن درجه پایین در دیابت را در ایجاد عوارض کلیوی و قلبی عروقی توصیف کرده اند. مهارکننده های SGLT2 به عنوان عوامل محافظتی برای عوارض قلبی-کلیوی شناخته شده اند. نشان داده شده است که IL-6 به طور مثبت با پاتوفیزیولوژی آسیب شناسی های مرتبط با متابولیک، در ارتباط است.

در این مطالعه، سپهر گوهری و همکارانش از دانشگاه علوم پزشکی زنجان در ایران، به مرور و متاآنالیز تاثیر مهارکننده‌های SGLT2 بر غلظت IL-6 خون در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) پرداختند.

برای این منظور، محققان تا تاریخ 1 نوامبر 2023 به طور سیستماتیک پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین را جستجو کردند. مطالعات واجد شرایط، مطالعات تصادفی کنترل دار(RCT) بر روی جمعیت بزرگسالی بودند که مقدار IL-6 خون افراد گروه‌های کنترل و مداخله را اندازه گیری کرده بودند. کیفیت مطالعات با استفاده از ابزار خطر سوگیری کاکرین ارزیابی شد.

هجده مطالعه شامل 5311 بیمار(49.7% مرد) در این تجزیه و تحلیل وارد شدند.از این تعداد، 3222 و 2052 بیمار به ترتیب در بازوی مداخله و کنترل بودند. مدت زمان مطالعات از 8 تا 52 هفته متغیر بود.

بر اساس متاآنالیز انجام شده، نویسندگان نتایج زیر را ارائه دادند:

· آنالیز تلفیقی ارتباط معنی داری را بین استفاده از مهارکننده هایSGLT2 و سطوح پایین تر IL-6، نشان داد(SMDیا اختلاف میانگین استاندارد شده برابر با 1.04-).

· داپاگلیفلوزین نسبت به امپاگلیفلوزین یا کاناگلیفلوزین تاثیر بیشتری را در کاهش IL-6  نشان داد(SMD=1.30-).

· تجزیه و تحلیل زیر گروهی گروه های کنترل(SMD برای گروه های دارونما و کنترل فعال، به ترتیب 0.58- و 1.35-) و مدت مداخلات( SMDبرای مطالعاتی با زمان مساوی یا کمتر از 12 هفته و برای مطالعات بیش از 12 هفته به ترتیب 0.78- و 1.20-) نتایج را تغییر نداد.

· تجزیه و تحلیل متارگرسیون ارتباط معنی داری را بین سطح HbA1c و اثربخشی مهارکننده های SGLT2 در کاهش IL-6 نشان داد.

محققان نوشتند: در این متاآنالیز و مرور سیستماتیک، شواهد محکمی یافتیم که نشان می‌دهد IL-6 به‌طور قابل‌توجهی توسط مهارکننده‌های SGLT2 کاهش می‌یابد با HbA1c به عنوان تنها نشانگر مؤثر بر این کاهش.

آنها دریافتند که استفاده از داپاگلیفلوزین منجر به کاهش بیشتر سطحIL-6 در مقایسه با استفاده از کاناگلیفلوزین یا امپاگلیفلوزین می شود. اهمیت این یافته‌ها می‌تواند تایید ویژگی‌های محافظتی قلب و عروق مهارکننده‌های SGLT2 باشد.

آنها نتیجه گیری کردند که این یافته‌ها مسلماً نشان می‌دهد که استفاده از مهارکننده‌های SGLT2 می‌تواند برای سایر آسیب‌شناسی‌های مرتبط با التهاب در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بدون آن، در نظر گرفته شود.

محدودیت اصلی این متاآنالیز، ناهمگونی مشخص در بین مطالعات بود. اگرچه نویسندگان منبع ناهمگنی را از طریق تجزیه و تحلیل زیرگروهی و متارگرسیون بررسی کردند،HbA1c  افراد در شروع مطالعه، تنها عاملی بود که برای توضیح ناهمگنی شناسایی شد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/sglt2-inhibitors-significantly-reduce-inflammatory-markers-like-il-6-alongside-blood-sugar-control-120960